Twee jaar werk ik nu voor mijzelf. Twee jaar waarin ik heel veel leuke dingen heb gedaan. Geregeld stellen mensen mij onderstaande vragen:
โWat doe je nu precies?โ
โHeb je genoeg werk?โ
โHoeveel dagen werk je?โ
โBen je blij met je keuze?โ
โMis je collegaโs?โ
โBlijf je werken als ziekenhuisapotheker?โ
Allemaal vragen over wat ik doe. Ik beantwoord ze altijd wel, maar ze raken niet echt.
Recent stelde iemand mij onderstaande vraag:
โ๐ช๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐ผ๐บ ๐๐ถ๐ป๐ฑ ๐ท๐ฒ ๐ต๐ฒ๐ ๐๐ผ ๐น๐ฒ๐๐ธ ๐ผ๐บ ๐๐ฒ ๐ฐ๐ผ๐ฎ๐ฐ๐ต๐ฒ๐ป?โ
Ik vond dit zoโn mooie vraag. Ik voelde direct een soort warme gloed door mijn lijf gaan. En wat maakte nou dat deze vraag mij raakte? Ik weet het niet precies. Het heeft waarschijnlijk te maken met een gevoel erkend te worden als coach, met de interesse voor mij als persoon, met de ruimte die ik kreeg om te vertellen waarom ik dit zoโn mooi vak vind.
Los van het antwoord op bovenstaande vraag, was het een mooie reflectie voor mijzelf.
Een goede vraag, met de juiste woorden, toon, tempo, timing en interesse kan verschil maken. Dat is wat ik ook doe als coach. Zoeken naar de juiste vraag om iemand te raken en in beweging te krijgen.
Waarom vind ik dat leuk? Vraag het me gerust een keer.
