Ik heb een haat/liefde verhouding met sport. Nooit zin om te gaan, altijd een voldaan gevoel als ik ben geweest.
Er zijn genoeg redenen voor mij waarom ik wil sporten:
β¨Gezondheid (want bijna 50, erfelijk belast, te zwaar)
β¨Kracht (want bijna 50, nodig om te kunnen blijven dansen)
β¨Energie (na sporten slaap ik beter en voel me energieker)
Er zijn eigenlijk geen redenen om niet te gaan sporten:
β¨Voldoende tijd (want volledig baas over mijn agenda)
β¨Perfecte locatie (want ik steek de straat over en sta in het bos)
β¨Gemakkelijk (want schoenen aan en gaan)
En toch, elke keer verzin ik smoesjes om niet te gaan.
Bij coachees zie ik vergelijkbare patronen.
ππ²ππ ππΆπΉπΉπ²π» π²π» π΅π²π ππΌπ°π΅ π»πΆπ²π π±πΌπ²π».
Als coach ga ik dan aan de slag met NLP-oefeningen, motiverende gesprekstechnieken, systemisch werk. Op zoek naar patronen, overtuigingen, belemmerende gedachten. Mensen letterlijk en figuurlijk in beweging zetten.
Maar ja, anderen coachen vind ik een stuk makkelijker dan mijzelf. Dus ik ben blij dat ik over twee weken voor mijn tentje zit in het Italiaanse zonnetje. Even lekker niet sporten!βΊοΈβοΈπ·