โ๐๐ช๐ฆ๐ด ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ช๐ฆ๐ฎ๐ข๐ฏ๐ฅ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ซ๐ฆ ๐ฃ๐ช๐ฏ๐ฏ๐ฆ๐ฏ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ญ๐ฅ, ๐ซ๐ฆ ๐ฃ๐ถ๐ช๐ต๐ฆ๐ฏ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ญ๐ฅ ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ซ๐ฆ๐ป๐ฆ๐ญ๐ง.โ De drie representanten nemen hun plek in in de ruimte.ย
Ik zie een binnenwereld vol ๐ฒ๐ป๐ฒ๐ฟ๐ด๐ถ๐ฒ, twinkeling in de ogen, enthousiast en volledig alert op alles wat er in de ruimte gebeurt. De buitenwereld staat er ๐ฟ๐๐๐๐ถ๐ด naast. Vindt het prima en ook wel leuk wat er gebeurt, maar houdt zich er niet echt mee bezig. De representant voor mijzelf staat op een afstand. Observeert het geheel. En op het moment dat zowel de binnen- als de buitenwereld contact willen met โMarjolijnโ, doet ze een stap achteruit en probeert ze zichzelf ๐ผ๐ป๐๐ถ๐ฐ๐ต๐๐ฏ๐ฎ๐ฎ๐ฟ te maken.
Ik herken het patroon bij mijzelf. In mijn hoofd en lijf kan het een drukke bedoeling zijn. Ik heb een hele levendige fantasie, voer uitgebreide gesprekken met mijzelf, het ene na het andere idee schiet in mijn hoofd. Ik voel energie stromen, zie kleuren. Ik kan die energie kwijt in dansen, tekenen en de enorme afwisseling in mijn werk. Tegelijkertijd kan die energie zo intens zijn, dat ik echt rust nodig heb. Daardoor zoek ik in de buitenwereld vaak stilte op. Ik ga wandelen in het bos, spreek het liefst 1-op-1 af, luister naar rustige muziek.
Dat contrast tussen mijn innerlijke energie en wat ik โdoeโ kan soms zo groot zijn, dat ik mij niet helemaal begrepen voel. En eigenlijk ook mijzelf niet zo goed begrijp. Dat zijn de momenten dat ik mij terugtrek en onzichtbaar maak.