Woensdagmiddag, ik loop verdwaasd op het stationsplein van Rotterdam CS op zoek naar een OV-fiets.
Opeens word ik aangesproken door een vriendelijke man: โ๐พ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐
๐๐๐๐ ๐๐๐?โ
Wat volgt is een mooi gesprek, over jezelf kunnen zijn, kunnen gaan en staan waar je wilt, over mensen accepteren zoals ze zijn. Hij laat mij een kaart van de wereld zien. Donkerblauwe gebieden waar mensen volledig zichzelf mogen zijn. Donkerrode gebieden waar je jezelf zijn soms met de doodstraf moet bekopen. Ik krijg koude rillingen als ik de betekenis echt tot me laat doordringen.
Dus ik word donateur. โBedankt voor het mooie gesprek Mitchel, laten we samen de wereld wat blauwer maken ๐!โ
De vraag โ๐พ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐
๐๐๐๐ ๐๐๐?โ laat me echter niet los. Het heeft me echt geraakt. Misschien wel omdat ik in mijn werk merk dat er maar weinig mensen echt vrij zijn. Mensen doen niet altijd wat ze willen en waar ze van dromen vanwege overtuigingen, oordelen, (onuitgesproken) verwachtingen, angsten, onzekerheid en onwetendheid.
Bijdragen aan vrijheid op wereldschaal doe ik door maandelijkse giften. Bijdragen aan vrijheid in de keuzes die je maakt, doe ik in direct contact met jou.