Vandaag heb ik een aantal coachgesprekken met arts-assistenten in het ETZ. Dit deel van mijn werk vind ik erg leuk om te doen. Ik vind het echt fantastisch om mensen te mogen begeleiden naar meer zelfinzicht. Tegelijkertijd weet ik dat het me ook veel energie kan kosten. De gespreksonderwerpen kunnen zwaar zijn, er komen vaak emoties en frustraties los. Als ik niet goed voor mijzelf zorg, dan kan de energie van mijn coachee zich “in mij nestelen”. Dan kom ik thuis met hoofdpijn en ga ’s nachts liggen piekeren. Niet goed voor mij Ên niet goed voor de mensen die ik begeleid. Want dan gaat een deel van de aandacht naar mij ipv naar de coachee.
En dus bouw ik rustmomenten in op de dag. Na elk gesprek een korte pauze en na 2-3 gesprekken een lange pauze. In die pauze loop ik even naar buiten, doe een korte meditatieoefening, drink een kop koffie (die gewoonte moet ik nog aanpassen đ ).
En vandaag…..vandaag heb ik eens rustig de tijd genomen om naar de kunst te kijken in het ziekenhuis. In de 19 jaar die ik in het ETZ heb gewerkt als ziekenhuisapotheker, heb ik die rust nooit genomen. Ik was altijd aan het rennen door het ziekenhuis. Vandaag neem ik de tijd om te vertragen en stil te staan.
In de vitrines in het ziekenhuis is nu een prachtige expositie te zien van Maartje van Eck – “Ik kan het me niet voorstellen”. Prachtig en ontroerend.
Een mooi voornemen voor 2024: bewust đđ˛đŋđđŋđŽđ´đ˛đģ đ˛đģ đđđļđšđđđŽđŽđģ om zo open te staan voor de mooie dingen om mij heen.
