Als ik teams begeleid, observeer ik graag als de teamleden met elkaar in gesprek zijn. Ik luister naar wat er gezegd wordt, maar meer nog let ik op het verhaal tussen de regels door. Wat speelt zich af, achter de maskers van iedereen? Wie praat er niet? Wie praat er veel? Klopt de lichaamstaal met de uitgesproken woorden? Hoe haalt iemand adem? Hoe staat iedereen ten opzichte van elkaar? Door dit te observeren krijg ik een beeld van wat er zich werkelijk afspeelt in een team.
Als coach gaat het me makkelijk af om te zien of iemand een masker op heeft. Bij mijzelf heb ik het wat minder snel door. Maar vandaag viel ineens een kwartje. Ik ben al een maand onrustig. Slaap niet goed, pieker over veel, ben sneller geรฏrriteerd. Tot ik vandaag ineens een heel helder plaatje voor me zag van een nieuw concept dat ik wil ontwikkelen. En ineens begreep ik mijn onrust van de laatste maand. Ik had mijn masker van “kritische Lijn” weer eens opgezet. “Kritische Lijn” die mijn creatieve ideeรซn vaak ondoordacht en onrealistisch vindt.
Dus ๐ข๐๐จ๐ ๐๐ง ๐๐, ๐๐ค๐๐๐๐ ๐ค๐ฅ…..ik ga mijn creativiteit de ruimte geven!
Wat en of het wat gaat worden weet ik niet, maar het voelt goed om erover te fantaseren.
